Historia Ford'a Mustang'a

Na początku lat 60. XX wieku jedynym samochodem sportowym produkowanym w Stanach Zjednoczonych był Chevrolet Corvette[potrzebny przypis]. Jego wysoka cena odstraszała potencjalnych klientów o niskich i średnich dochodach. Produkowany od 1955 roku Ford Thunderbird stał się autem luksusowym, ale nie szybkim i dynamicznym, a sportowe auta sprowadzane z Wielkiej Brytanii sprzedawały się dość dobrze. Jednocześnie pierwsze pokolenie ludzi urodzonych tuż po II wojnie światowej (tzw. „baby-boomers”) osiągało w połowie lat 60. dorosłość i poszukiwało swojego pierwszego auta – niewielkiego, a jednocześnie o sportowym charakterze, więc Ford postanowił wprowadzić do produkcji swój samochód sportowy. Skoro już było wiadomo, że powstanie nowy samochód, potrzebował on nazwy i charakterystycznego, rozpoznawalnego symbolu. Pomysły na nazwy były różne. Samochód miał nazywać się: T-5, Cougar, Aventura, Allegro, Stiletto, Turino, Torino, a nawet XT-Bird. Niektóre z tych nazw posłużyły później jako nazwy innych modeli samochodów z koncernu Forda. Samochód miał być kierowany głównie dla ludzi młodych, więc było potrzebne coś, co symbolizuje wolność i nieskrępowanie, a jednocześnie siłę. Symbolem takim stał się mustang – dziki koń z prerii Ameryki Północnej. Pośrednim powodem nadania takiej nazwy był też fakt, że czołowy projektant wozu – John Najjar – był wielkim fanem myśliwca P-51 Mustang z okresu II wojny światowej. Jednocześnie powstało charakterystyczne logo Mustanga – galopujący koń na tle czerwonych, białych i niebieskich pasków symbolizujących Stany Zjednoczone i amerykańskie korzenie.